Dalam masyarakat moden, wang telah menjadi alat yang berkuasa yang melampaui cara pertukaran ekonomi untuk memasukkan kuasa dan pertimbangan moral. Apabila pengaruh wang berkembang dalam pelbagai bidang seperti pendidikan, penjagaan kesihatan dan penggunaan, terdapat risiko yang semakin meningkat bahawa nilai-nilai penting dan kehidupan berperikemanusiaan akan terjejas. Oleh itu, kita perlu mempertimbangkan dengan teliti peranan dan had wang dalam situasi ini dan berusaha untuk melindungi nilai-nilai yang menjamin kehidupan berperikemanusiaan.
"Terdapat kawasan yang harus dilindungi daripada wang," kata Michael Sendel, pengarang buku 'What is Justice'. Beliau melahirkan kebimbangan bahawa nilai pasaran, seperti wang, mengancam untuk mengambil alih bukan sahaja barangan material perdagangan, tetapi juga sistem pengetahuan penjagaan kesihatan dan pendidikan. Apakah yang Michael Sendel cuba beritahu kami? Pengaruh wang begitu meluas sehingga tidak ada lagi kawasan di dunia yang tidak disentuh. Kita hidup dalam zaman kegemilangan universalisme, di mana wang boleh digunakan untuk membeli sesuatu, merundingkan kontrak, membayar maklumat, dan juga mendapat akses kepada universiti dan kuasa politik, di mana pengetahuan dan kemahiran adalah penting dan nampaknya mustahil untuk dibeli.
Peranan wang dalam masyarakat moden telah menjadi lebih daripada sekadar alat pertukaran ekonomi. Ia telah menjadi alat penting untuk mendapatkan kuasa dan pengaruh, dan faktor berkuasa yang bahkan boleh memesongkan pertimbangan moral. Dalam konteks ini, semakin sedikit "zon bebas wang" dan hak asasi manusia serta nilai semakin tertakluk kepada logik pasaran.
Sistem pengetahuan tidak boleh dikira dengan wang dan tidak boleh diukur dalam nilai. Mengkomoditinya boleh menghalang pelbagai pengetahuan daripada keluar. Sudah tentu, terdapat orang yang bekerja keras untuk membangunkan maklumat untuk menghasilkan wang, tetapi apabila ia bersentuhan material, tujuan murninya hilang. Bahaya yang dibimbangkan oleh Michael Sendel ditunjukkan dalam pendidikan sebagai penyampaian ilmu. Nilai pasaran pendidikan itu sendiri, serta pendidik dan pelajar, banyak dipengaruhi oleh pasaran. Menggunakan contoh kemasukan kolej dari awal, pelajar yang tidak begitu baik di sekolah tetapi mempunyai banyak wang tidak bersusah payah seperti orang lain untuk masuk ke kolej. Ini kerana terdapat banyak universiti yang boleh dia hadiri jika dia mempunyai wang. Universiti dimaksudkan untuk menjadi tempat belajar, tetapi mereka telah dijadikan tempat di mana orang yang mempunyai lebih banyak wang boleh masuk dengan lebih baik dengan mengambil kesempatan daripada keuntungan.
Mari kita lihat juga pendidikan swasta. Pada masa kini, walaupun anda tidak pergi ke sekolah, pendidikan swasta, seperti sekolah menjejalkan dan tunjuk ajar, boleh membantu anda belajar dengan lebih baik dan menyediakan anda dengan lebih baik untuk kolej, jadi ramai orang mencarinya. Walau bagaimanapun, adalah penting untuk ambil perhatian bahawa pendidikan swasta boleh mengaburkan intipati pendidikan tinggi. Pendidikan bukan sekadar alat untuk mendapat markah tinggi dalam sesuatu ujian, ia adalah proses yang memupuk pemikiran kritis dan kreativiti. Tetapi dalam persekitaran pendidikan yang dipacu wang, pelajar menumpukan pada mendapatkan jawapan yang betul dan kehilangan pandangan tentang tujuan pembelajaran sebenar. Ini boleh membawa kepada tahap pengetahuan yang lebih rendah dalam masyarakat secara keseluruhan dan kekurangan bakat kreatif dan inovatif.
Ia bukan hanya dalam sektor pengetahuan. Sistem penjagaan kesihatan juga dipengaruhi oleh nilai barangan. Kami bercakap tentang akses kepada penjagaan kesihatan, di mana akses kepada penjagaan kesihatan berkualiti dibeli dengan wang, kata Sendel. Penjagaan kesihatan, yang dikaitkan secara langsung dengan kesihatan manusia, perlu dilihat dengan lebih berhati-hati. Akses kepada penjagaan kesihatan sedang dibeli dengan wang, yang bermaksud bahawa orang yang memerlukan teknologi kesihatan yang berkualiti mampu membayarnya. Semua orang mahukan akses kepada penjagaan kesihatan yang berkualiti. Walaupun terdapat faedah penjagaan kesihatan untuk mereka yang paling terdedah dalam masyarakat dalam sistem penjagaan kesihatan, bukan hanya golongan miskin yang pada dasarnya dinafikan akses kepada penjagaan kesihatan yang lebih baik.
Masalah ini juga jelas dalam ketidaksamaan antara negara. Di negara membangun, kualiti perkhidmatan kesihatan jauh lebih rendah, dan salah satu sebab mengapa teknologi perubatan lambat berkembang ialah negara ini tidak mampu untuk memperkenalkan teknologi baharu ke dalam institusi awam mereka. Di sini, walau bagaimanapun, akses kepada penjagaan kesihatan nampaknya lebih sukar disebabkan oleh gabungan faktor, termasuk harga, tetapi juga respons kerajaan yang lain dan faktor budaya yang bercanggah. Ini, seterusnya, mewujudkan realiti yang tidak masuk akal di mana kemandirian ditentukan dengan mempunyai atau tidak mempunyai wang.
Bagaimana pula dengan penggunaan, yang merupakan sebahagian besar daripada kehidupan kita? Peruncit besar berebut untuk menyediakan pengguna dengan produk yang murah dan banyak. Terdapat satu titik di mana harga murah menjadi diterima secara sosial. Apabila anda menumpukan pada harga untuk bersaing dengan syarikat lain, anda tidak mendapat kualiti perkhidmatan yang betul. Terdapat juga risiko monopoli dan kemungkinan syarikat paling murah akan menguasai akses kepada barangan. Dalam sistem penggunaan ini, kita perlu mencari cara untuk menjadikan kehidupan berfungsi untuk semua orang, bukan hanya diri kita sendiri.
Perlu ada pelaburan dan kerjasama dalam pembangunan komuniti. Ini bukan sahaja tentang memastikan peniaga kecil dan sederhana terus bekerja, tetapi juga mengenai menggiatkan semula ekonomi tempatan dan akhirnya menyumbang kepada kestabilan ekonomi negara. Pengguna juga harus mengejar hak mereka untuk menuntut barangan berkualiti lebih baik dengan kesedaran pengguna yang betul, dan bukannya idea utama "murah adalah terbaik". Ini bermula dengan pengguna menyedari bahawa mereka adalah pelakon pasaran yang penting, menyedari akibat daripada pilihan mereka, dan mengamalkan penggunaan yang bertanggungjawab.
Secara keseluruhannya, walaupun wang adalah komoditi penting dalam kehidupan kita, ia harus dielakkan dalam bidang yang kita perlu membuat kemajuan untuk semua orang. Semakin banyak pengaruh wang, semakin berhati-hati kita perlu menetapkan peranan dan hadnya, dan semakin berwaspada kita untuk memastikan bahawa nilai-nilai yang memastikan kehidupan yang baik tidak terjejas oleh logik pasaran.
