Penyelidikan sel stem embrionik Profesor Woo-Seok Hwang gagal disebabkan oleh herotan oleh komuniti saintifik, media dan kerajaan, dan merupakan contoh bagaimana sains boleh diputarbelitkan oleh kekurangan pengesahan saintifik dan kepentingan politik di Korea Selatan.

Hwang Woo-Seok dan penyelewengan politik sains

Pada 12 Februari 2004, majalah Sains menyiarkan berita di Internet bahawa pasukan Hwang Woo-seok telah berjaya mencipta sel stem embrio manusia pertama di dunia. Media bukan sahaja tergesa-gesa melaporkan bahawa cara untuk menyembuhkan penyakit yang tidak boleh diubati telah dibuka, tetapi mereka juga meramalkan bahawa ia akan menjadi telur emas yang akan memberi makan kepada Korea pada masa akan datang jika ia menjadi industri. Kerajaan juga berjanji untuk menyokong secara aktif kerja pasukan penyelidik, dan orang awam, tanpa mengetahui butirannya, mempunyai harapan yang tinggi untuk masa depan yang cerah untuk menyembuhkan penyakit dan membangunkan industri bio Korea. Bagaimanapun, pada tahun 2006, Profesor Hwang Woo-seok tiba-tiba dilabel sebagai seorang yang tidak bertanggungjawab, dituduh memanipulasi hasil penyelidikan dan melanggar undang-undang bioetika. Mengapa ini berlaku?
Sains telah memberikan sumbangan yang besar, dan ia akan terus memberikan kita penyelesaian yang paling boleh dipercayai, tetapi seperti yang telah kita lihat, terdapat sejarah yang tidak selalu mempercayai apa yang dikatakan oleh saintis. Ini kerana ilmu yang dikhabarkan kepada kita adalah dipolitikkan. Terdapat tiga sumber utama penyelewengan: komuniti saintifik itu sendiri, media dan kerajaan.

Penyelewengan saintifik

Mari kita lihat komuniti saintifik itu sendiri. Walaupun pengesahan terperinci di kalangan saintis diterima, kritikan dari luar komuniti saintifik tidak dialu-alukan. Ini kerana sains terbahagi kepada banyak disiplin. Pakar enggan mencabar satu sama lain. Untuk pakar dalam satu bidang untuk menerima kritikan daripada yang lain, dia perlu membuat kajian terperinci, yang tidak mudah kerana kekurangan kepakaran, kekurangan masa, dan lain-lain. Akibatnya, mereka takut untuk campur tangan dalam bidang lain. bidang kepakaran orang ramai, jadi mereka jarang mengemukakan soalan atau menyuarakan percanggahan pendapat mereka.
Berikut ialah contoh: terdapat teori baharu dalam fizik yang dipanggil teori superstring. Lucunya, versi teori superstring yang kita dengar telah melalui sekurang-kurangnya dua peringkat pengantaraan. Ini kerana sangat sedikit saintis yang dapat memahami kertas kerja yang diterbitkan oleh pihak berkuasa atas teori superstring, yang bermaksud bahawa hanya selepas kertas kedua yang menerangkan kertas pertama diterbitkan barulah penulis sains dan media mengetahuinya. Masalahnya ialah walaupun kertas sekunder sering mempunyai tafsiran yang berbeza terhadap pernyataan yang sama dalam kertas asal. Ini mewujudkan situasi di mana saintis kini bertengkar tentang cara mentafsir kenyataan dalam kertas asal. Walaupun ini adalah contoh yang agak melampau, kesukaran pengesahan semakin berleluasa merentas semua bidang sains dan teknologi moden. Ini telah menyebabkan beberapa saintis terlibat dalam penipuan yang disengajakan. Kesukaran untuk mengesahkan hasil penyelidikan dalam komuniti saintifik telah membawa kepada amalan memalsukan keputusan dan memplagiat penyelidikan lain. Salah satu contoh yang paling dramatik ialah kes ahli fizik Jan Hendrik Schön, yang mengejutkan komuniti saintifik pada tahun 2002 dengan membuat kertas kerja.

Penyelewengan media

Perkara yang sama berlaku apabila melibatkan media. Oleh kerana semua proses dalam sains telah menjadi khusus, pengumpulan pengetahuan telah menjadi diinstitusikan, dan cara untuk mengaksesnya telah menjadi khusus sehingga memerlukan latihan yang signifikan. Dalam keadaan ini, pelaporan sains dan teknologi memerlukan tahap kepakaran yang tinggi, dan bukan mudah bagi bukan pakar untuk melaporkan sains dan teknologi. Oleh itu, media memberi tumpuan kepada "siapa" dan "apa" penemuan dan bukannya spesifik sains atau proses penyelidikan. Cerita sains penuh dengan "pertama dunia" dan "pertama Korea," seperti "Samsung Electronics membangunkan D-RAM 30-nanometer pertama di dunia" atau "Pasukan Hwang Woo-seok berjaya mengklon secara komersial 'anjing peliharaan' pertama di dunia. ” Dalam erti kata lain, wartawan sentiasa ditekan masa dan mencari cerita baharu dan dramatik, di samping menghadapi cabaran menilai sains yang kompleks dan tidak pasti. Ini menyebabkan wartawan bergantung tanpa kritikan kepada kepakaran saintifik. Dalam kes Hwang Woo-Seok, media bergegas untuk membuat saintis bintang daripadanya dan tidak memberi perhatian kepada kandungan penyelidikannya atau implikasi politik, ekonomi dan sosialnya. Kebanyakan media sibuk menunggangi gelombang patriotisme dan memburuk-burukkan Buku Nota PD, walaupun dakwaan yang ditimbulkan oleh Buku Nota PD adalah munasabah.

Penyelewengan kerajaan

Akhir sekali, mari kita lihat kerajaan yang membuat dasar sains. Semua agensi kerajaan pada asasnya didorong oleh perkara yang sama. Mereka mendapat manfaat daripada meyakinkan kita bahawa mereka amat diperlukan. Dalam erti kata lain, ahli politik tidak mahu dikritik oleh orang ramai kerana membazirkan dana penyelidikan. Oleh itu, apabila kerajaan memberikan wang kepada teori yang bersaing, mereka cenderung untuk mengambil pendekatan serba boleh dan bukannya pendekatan percubaan dan kesilapan, dan mereka tidak bertolak ansur dengan penggunaan teori alternatif. Ini menimbulkan masalah kerana proses pengesahan saintifik tidak mantap. Dari segi sejarah, persaingan antara teori telah menjadi penggerak di sebalik kemajuan saintifik dan sumber kemajuan bagi individu dan syarikat swasta. Penyelidikan dalam sektor swasta sememangnya merupakan percubaan-dan-kesilapan. Modal dilaburkan dalam banyak idea dan pendekatan yang berbeza, dan wang dibuat pada idea yang berjaya. Sistem pasaran yang kompetitif menggalakkan idea-idea inovatif, dan persaingan antara teori menggalakkan pendekatan baharu kepada sains. Walau bagaimanapun, pembiayaan kerajaan mengehadkan perbezaan pendapat atas sebab politik, seperti masalah penilaian kelulusan yang dikaitkan dengan pembaziran wang, dan akibatnya, persaingan tidak berubah atau hilang sama sekali.

Sebab asas penyelewengan

Kami telah melihat betapa mudahnya sains boleh diputarbelitkan oleh komuniti saintifik itu sendiri, media dan kerajaan, tetapi apakah sebab asas mengapa ini boleh dilakukan? Jawapannya mudah: kerana apa yang benar adalah sangat tidak pasti. Kita tidak tahu apa masa depan, dan ketidakpastian ini mewujudkan peluang bagi mereka yang ingin mempolitikkan sains. Oleh itu, wajar dipersoalkan sama ada sains yang berdasarkan amaran buruk tentang masa depan, atau sains yang mencadangkan masa depan berwarna mawar yang ideal, diputarbelitkan untuk tujuan politik.

Masalah dengan penyelewengan politik

Jadi mengapa penyelewengan politik ini menjadi masalah? Adalah penting untuk ambil perhatian bahawa politik yang mencemarkan sains ialah politik yang melayani kepentingan puak tertentu, bukan kepentingan atau nilai majoriti rakyat. Dalam kes bioteknologi, bidang sains canggih yang merangkumi pengklonan, pemetaan genom dan sel stem, kepentingan komersil, seperti hak paten, saling berkaitan secara sensitif. Ini menjadikan ia lebih berkemungkinan bahawa sains akan diputarbelitkan. Dalam kes pasukan Hwang Woo-seok, pasukan penyelidik menerima secara rasmi 65.8 bilion won dalam bentuk pembiayaan daripada Kementerian Sains, ICT dan Perancangan Masa Depan, tidak termasuk berpuluh bilion won dalam sokongan sektor swasta tidak rasmi. Apabila wang menguasai sains dan teknologi, sains lebih berkemungkinan menjadi hamba politik, yang membawa kepada sains yang terpesong. Salah satu masalah yang paling serius ialah hubungan antara syarikat dan saintis. Syarikat sering menjadi penyokong terbesar penyelidikan yang memenuhi kepentingan mereka. Jurusan minyak seperti Shell secara konsisten membiayai penyelidikan yang memandang rendah ancaman pemanasan global, contohnya. Selain menerima geran penyelidikan daripada syarikat, saintis juga boleh memiliki saham dalam syarikat. Seorang saintis yang mengkaji kesan sampingan ubat baru akan mempunyai konflik kepentingan yang besar dalam menerbitkan penemuan negatif yang berisiko menjejaskan harga saham syarikat di mana mereka memegang saham. Jika sains tertakluk kepada campur tangan politik dan pengkomersilan, ia akan memberi kesan negatif yang besar kepada masa depan manusia.
Untuk memahami perkara ini dengan lebih baik, mari kita pertimbangkan dahulu apakah nilai teras sains dan apa yang kita harapkan daripadanya. Sains ialah kajian tentang fenomena yang kelihatan rawak untuk menemui, membuat teori, dan mensistematisasikan prinsip dan undang-undang yang menyebabkannya wujud dan berlaku. Pada terasnya, sains bergantung pada kebolehramalan, kesejagatan, dan objektiviti. Kami mengharapkan sains untuk meningkatkan kualiti hidup kita, seperti memanjangkan hayat dan menyembuhkan penyakit. Walau bagaimanapun, sementara saintis yang bengkok suka menggambarkan diri mereka sebagai idealis, cita-cita mereka didorong oleh kepentingan diri sendiri. Dengan meneruskan politik, mereka memusnahkan nilai teras sains: objektiviti. Perjuangan sehari-hari untuk mendapatkan pembiayaan dan mengekalkan tempat duduk mereka di meja mengetepikan semangat saintifik tulen yang pernah mereka hormati. Dalam erti kata lain, pengesahan, hujah dan perbahasan mengambil tempat di belakang. Selama bertahun-tahun, saintis telah belajar bagaimana untuk mengukuhkan kedudukan mereka. Mereka telah belajar untuk mengukuhkan kedudukan mereka dengan mengeluarkan amaran buruk tentang masa depan atau mencadangkan masa depan berwarna mawar yang ideal. Media secara tidak kritis melaporkan mereka. Sebagai contoh, apabila menyentuh isu pemanasan global atau kajian Prof. Woo-Seok Hwang, dikatakan bahawa “10 tahun dari sekarang, penyelidikannya akan memberi makan kepada Korea. Sudah tentu, terdapat banyak perdebatan mengenai pemanasan global dalam beberapa tahun kebelakangan ini. Ini bukan tentang sama ada pemanasan global betul atau salah. Apa yang saya katakan ialah masalahnya ialah proses pengesahan saintifik tidak diikuti dengan betul, dan akibatnya, hasil kajian adalah berkaitan dengan kepentingan sekumpulan orang tertentu dan bukannya kepentingan dan nilai majoriti. daripada orang. Dalam erti kata lain, masalahnya ialah penemuan yang diputarbelitkan secara politik ini disembunyikan daripada mata dan telinga orang ramai.

Contoh penyelewengan sains

Mari kita lihat fenomena blackout 15 September 2011 di Korea Selatan dari perspektif ini. Pemadaman berlaku pada 15 September 2011, apabila KEPCO sengaja memutuskan bekalan elektrik ke pelbagai tempat di negara ini secara berpusing-pusing untuk mengelakkan pemadaman yang lebih besar. Penyebab yang nyata adalah KEPCO, yang melakukan kesilapan dalam meramalkan permintaan elektrik. Dalam erti kata lain, apabila permintaan yang diramalkan melebihi bekalan sebenar, KEPCO melaksanakan pemadaman serantau untuk mengelakkan pemadaman di seluruh negara. Dalam erti kata lain, punca yang lebih mendalam ialah bekalan tidak dapat memenuhi permintaan. Setiap musim panas, kami mendengar frasa seperti "gelombang haba terbesar dalam beberapa tahun" dan "amaran haba pembunuh". Menurut statistik terkini dari Pentadbiran Meteorologi Korea, apabila meneliti rekod purata suhu harian tertinggi bagi bulan Julai dan Ogos sepanjang 30 tahun yang lalu (1993 hingga 2023), 67 daripada 95 wilayah di Korea Selatan merekodkan purata suhu harian tertinggi dari 2021 hingga 2023. Khususnya, 2023 adalah tahun paling panas di Korea Selatan, dengan purata suhu tahunan 13.7 darjah Celsius, mengatasi rekod sebelumnya 13.4 darjah Celsius pada 2015. Julai 2023 direkodkan sebagai bulan paling panas dalam sejarah planet ini , yang bermaksud bahawa negara ini telah mengalami haba yang sangat mematikan dalam tempoh dua tahun yang lalu, yang telah membawa kepada letupan dalam permintaan elektrik musim panas. Di samping itu, letupan dalam penggunaan elektrik industri sejak sedekad yang lalu telah meningkatkan lagi permintaan elektrik.
Satu-satunya cara untuk menyelesaikan masalah ini ialah menambah bekalan. Walau bagaimanapun, meningkatkan bekalan bukanlah perkara yang mudah. Memandangkan bekalan tenaga terdiri daripada bahan api fosil, kuasa nuklear dan tenaga boleh diperbaharui, adalah sukar untuk meningkatkan bahagian bahan api fosil. Korea mengimport minyak dan arang batu dari luar negara, jadi ada had untuk jumlah yang boleh kita import. Arang batu juga mencemarkan, jadi kita tidak mempunyai pilihan selain beralih kepada tenaga nuklear atau tenaga boleh diperbaharui. Tenaga nuklear adalah yang paling mesra alam daripada semua sumber tenaga. Jika pencemaran daripada pembakaran arang batu atau minyak adalah musuh awam nombor satu, maka adalah selamat untuk mengatakan bahawa kuasa nuklear, dengan beribu-ribu kali tenaga arang batu, menghasilkan hampir tiada pencemaran. Walau bagaimanapun, seperti yang digambarkan oleh bencana nuklear Chernobyl, kengerian letupan nuklear sangat tertanam dalam ingatan kita, dan retorik politik menyokong pandangan negatif tentang tenaga nuklear.
Lebih khusus lagi, pada tahun 1960-an, apabila perindustrian semakin pesat dan dunia semakin pesat meningkatkan pengeluaran tenaga nuklear, pencinta alam sekitar semakin mendapat tempat, dan keraguan tentang keselamatan tenaga nuklear semakin merebak di kalangan orang ramai. Sekumpulan kecil saintis melangkah ke hadapan untuk menakutkan orang ramai dan memusnahkan keyakinan terhadap teknologi baharu. Media tidak lama kemudian mula menyebarkan ketakutan. Di Amerika Syarikat, pada Disember 1953, Presiden Eisenhower menyampaikan ucapan bertajuk "Tenaga Atom untuk Keamanan," yang bertujuan untuk membawa tenaga elektrik yang banyak ke bahagian dunia yang kurang kuasa melalui tenaga nuklear. Bagaimanapun, seperti yang dijelaskan sebelum ini, gerakan anti-nuklear dan media menyebarkan bahaya tenaga nuklear kepada masyarakat umum, memaksa kerajaan AS untuk menyemak semula dasar tenaganya. Dasar tenaga Presiden Demokrat Carter selepas 1976 adalah lambang kejahilan dan tidak bertanggungjawab. Senarai bahan api yang tidak disukainya termasuk tenaga nuklear, arang batu dan minyak, yang menyediakan 73% daripada bekalan tenaga negara. Keadaan ironis ini menjadikan pembangunan tenaga alternatif mendesak. Ini adalah arahan yang kerajaan yang sensitif terhadap penilaian kelulusan awam tidak mempunyai pilihan selain mengambilnya. Sudah tentu, pembangunan sumber tenaga alternatif masih penting dan harus menjadi usaha berterusan. Gas asli, hidroelektrik, kuasa angin, kuasa suria, dan lain-lain telah dibangunkan, dan tidak dinafikan bahawa banyak kemajuan telah dicapai. Walau bagaimanapun, apa yang dipersetujui oleh ramai orang ialah tenaga ini tidak akan dapat bersaing dengan permintaan semasa. Dari segi kecekapan, ia akan mengambil masa kira-kira 1030 kilometer persegi untuk menjana tenaga elektrik sebanyak tenaga angin seperti yang dihasilkan oleh satu loji kuasa nuklear dalam masa 24 jam. Keadaannya sama untuk tenaga solar. Ia mengambil masa kira-kira 325 kilometer persegi untuk menjana jumlah elektrik yang sama. Akibatnya, jika kita ingin memenuhi visi tenaga boleh diperbaharui, kita perlu pergi besar, bukan kecil. Inilah sebabnya mengapa pencinta alam sekitar menuntut pengecualian cukai. Kerajaan lebih suka mengalah kepada tuntutan pencinta alam sekitar daripada dituduh memusnahkan alam sekitar.
Dalam situasi semasa, sedikit yang dilaporkan tentang keselamatan loji tenaga nuklear yang bertambah baik selepas bencana nuklear Fukushima di Jepun atau perbezaan antara loji kuasa nuklear Korea dan di Fukushima.

Bahaya dasar unilateral

Saya tidak berhujah bahawa loji janakuasa nuklear adalah baik atau buruk, boleh diperbaharui adalah baik atau buruk, atau bagaimana rupa masa depan. Apa yang perlu kita waspada ialah dasar unilateral. Beberapa kertas atau pengesahan sebaliknya ditenggelamkan oleh majoriti dan menjadi dipertikaikan. Sememangnya, masyarakat umum tidak menyedari kewujudan mereka. Tanpa mengetahui kepentingan politik, kami menerima fakta dan hujah saintifik tanpa sebarang pengesahan. Memandangkan kepentingan sains dalam masyarakat moden, jelas bahawa kita menggadaikan hak kita untuk mengetahui. Inilah masalahnya. Ia adalah kesahihan maklumat yang kami terima. Kami telah diajar untuk menyimpan sains untuk diri sendiri. Kata-kata doktor diambil atas iman, dan saintis dilihat sebagai orang hebat yang akan mengubah dunia. Walau bagaimanapun, kami mula mempersoalkan sama ada kami boleh mempercayai kertas kerja mereka yang diterbitkan atau keputusan percubaan, dan kes Dr. Woo-Seok Hwang telah membawa kepada perdebatan yang berkembang pesat tentang fakta saintifik. Memandangkan kos yang tidak dapat dibayangkan, adalah mudah untuk melihat bagaimana sains akan dijalankan dengan cara yang memihak kepada mereka yang berkuasa. Dalam erti kata lain, sains nampaknya mempunyai masa yang sangat sukar untuk mengikuti jalannya sendiri lagi, dan perlu untuk merenungkan apa itu sains, apa yang sepatutnya sains, dan apa yang tidak sepatutnya sains di tengah-tengah penyelewengan ini. Mungkinkah banyak teori yang saya anggap sebagai sains sebenarnya tidak 'dikenali' tetapi 'diyakini' sebagai sains? Pada masa yang sama, mari kita fikirkan intipati apa yang menjadikan sains sains, dan ke mana sains manusia pergi, dengan bertanya apa yang menjadikan sains sains.