Premium CDS pada bon kerajaan ialah premium yang dikaitkan dengan risiko kredit bon dan merupakan penunjuk penting bagi pelabur untuk menilai kestabilan ekonomi sesebuah negara. Premium CDS yang meningkat menunjukkan peningkatan dalam risiko kredit, manakala premium CDS yang jatuh menunjukkan penurunan dalam risiko kredit, dan dikaitkan dengan pasaran bon, yang mempunyai kesan ketara ke atas keadaan ekonomi.
Premium CDS bon yang dikeluarkan oleh kerajaan Korea di luar negara merupakan salah satu petunjuk ekonomi yang sering kita lihat di media. Untuk memahami penunjuk ini, kita perlu melihat konsep 'risiko kredit' dan 'tukaran lalai kredit' (CDS).
Bon dikeluarkan oleh kerajaan atau syarikat untuk mengumpul dana, dan harganya ditentukan oleh pasaran bon di mana ia dibeli dan dijual. Pengeluar bon berjanji untuk membayar pelabur sejumlah faedah dan prinsipal pada tarikh yang ditetapkan. Pelabur yang membeli bon memperoleh keuntungan dengan menjualnya kembali atau menerima faedah. Walau bagaimanapun, pelaburan dalam bon melibatkan risiko kredit, iaitu kemungkinan pembayaran faedah dan prinsipal tidak akan dibuat kerana ketidaksolvenan penerbit. Oleh itu, negara telah memperkenalkan sistem penarafan kredit untuk melindungi pelabur dengan menilai risiko kredit bon dan menerbitkannya sebagai penarafan kredit.
Dalam sistem penarafan kredit Korea, penarafan kredit tertinggi AAA diberikan kepada bon yang berjanji untuk membayar faedah dan prinsipal dalam won Korea dan penerbit mempunyai kesolvenan terbaik. Penarafan kredit terendah, D, diberikan kepada bon yang gagal membayar prinsipal dan faedahnya. Bon lain dinilai dalam susunan risiko kredit yang menurun: AA, A, BBB, BB dan BB. Dalam setiap kategori penarafan ini, setiap kategori boleh dibahagikan lagi kepada tiga tahap kualiti kredit dengan menambahkan "-" atau "+" pada penarafan, bergantung pada magnitud relatif risiko kredit. Penarafan kredit bon boleh diselaraskan sebagai tindak balas kepada perubahan dalam risiko kredit. Jika risiko kredit meningkat manakala keadaan lain kekal malar, harga bon jatuh dalam pasaran bon.
Berdagang dalam pasaran bon bukan hanya tentang memperoleh faedah. Pelabur menggunakan bon sebagai sebahagian daripada strategi peruntukan aset mereka, berusaha untuk meningkatkan kestabilan portfolio mereka. Pergerakan harga bon dipengaruhi oleh pelbagai faktor, termasuk kadar faedah pasaran, penunjuk ekonomi, dan perubahan dalam penarafan kredit. Khususnya, apabila penarafan kredit bon diturunkan, hasilnya cenderung meningkat tetapi harganya menurun. Ini kerana pelabur perlu mengambil lebih banyak risiko dan oleh itu menuntut pulangan yang lebih tinggi.
CDS ialah instrumen kewangan derivatif yang digunakan oleh pelabur bon untuk melindung nilai daripada risiko kredit. Perdagangan CDS berlaku antara 'pembeli terjamin' dan 'penjual terjamin'. Istilah "jaminan" merujuk kepada perlindungan terhadap risiko kredit. Penjual jaminan, pembeli jaminan, bertanggungjawab untuk membayar pampasan kepada pembeli untuk kerugian sekiranya berlaku kemungkiran pada bon yang mereka pegang. Melalui transaksi CDS, risiko kredit bon dipindahkan daripada pembeli terjamin kepada penjual terjamin. Aset sasaran yang mana risiko kredit dipindahkan dalam transaksi CDS dipanggil 'aset asas'. Sebagai contoh, bank boleh menandatangani kontrak CDS dengan syarikat insurans untuk melindung nilai risiko kreditnya semasa membeli bon yang dikeluarkan oleh syarikat. Aset asas ialah bon yang dikeluarkan oleh syarikat.
Penjual jaminan menerima sejenis premium insurans daripada pembeli jaminan sebagai pampasan untuk menanggung risiko kredit aset pendasar, iaitu premium CDS. Premium CDS dipengaruhi oleh beberapa faktor, seperti risiko kredit aset asas dan keupayaan penjual yang dijamin untuk membayar sekiranya berlaku kontingensi. Faktor lain adalah sama, lebih besar risiko kredit aset pendasar, lebih besar premium CDS. Sebaliknya, lebih baik kesolvenan penjual terjamin, lebih banyak pembeli terjamin sanggup membayar premium CDS yang lebih besar kerana lebih pasti kerugiannya akan dilindungi sekiranya berlaku kontingensi. Jika penjamin mempunyai bon yang dikeluarkan oleh penjual yang dijamin, penarafan kreditnya boleh digunakan untuk menentukan kesolvenan penjamin. Oleh itu, semua faktor lain adalah sama, semakin tinggi penarafan kredit bon yang dikeluarkan oleh penjamin, semakin tinggi premium CDS.
Premium CDS pada bon kerajaan ialah penunjuk penting risiko kredit ekonomi secara keseluruhan, dan pelabur boleh menggunakannya untuk menilai kestabilan ekonomi sesebuah negara. Apabila premium CDS meningkat, ia menunjukkan bahawa risiko kredit negara telah meningkat, dan sebaliknya, apabila premium jatuh, ia menunjukkan bahawa risiko kredit telah menurun. Atas sebab ini, premium CDS ialah penunjuk rujukan penting untuk peserta pasaran kewangan.
Akhir sekali, pasaran bon dan pasaran CDS saling berkaitan, bermakna turun naik dalam satu boleh menjejaskan yang lain. Sebagai contoh, jika keadaan ekonomi negara bertambah buruk, menyebabkan harga bon jatuh, premium CDS untuk negara tersebut mungkin meningkat. Ini kerana pelabur membeli lebih banyak CDS untuk melindung nilai terhadap risiko kredit bon tersebut. Sebaliknya, jika keadaan ekonomi bertambah baik, harga bon mungkin meningkat dan premium CDS mungkin jatuh. Interaksi ini memainkan peranan penting dalam membantu pelabur menganalisis keadaan pasaran secara menyeluruh dan membuat keputusan pelaburan.
