Dengan perkembangan pesat telefon pintar, teknologi skrin sentuh telah merevolusikan kehidupan seharian kita. Teknologi skrin sentuh rintangan, kapasitif, ultrasonik dan inframerah, masing-masing dengan kelebihan dan keburukan tersendiri, telah digunakan pada pelbagai peranti elektronik, bukan sahaja telefon pintar, untuk meningkatkan kemudahan dan kecekapan.
Apabila anda menaiki kereta api bawah tanah dalam perjalanan pulang dan melihat sekeliling, terdapat pemandangan biasa yang anda lihat sepanjang masa. Hampir semua orang mempunyai telefon pintar di tangan mereka, menonton filem, melayari internet atau berbual. Beberapa tahun yang lalu, ini bukan pemandangan biasa, tetapi dengan pengenalan iPhone oleh Steve Jobs dan kemajuan pesat dalam teknologi, sukar untuk mencari sesiapa tanpa telefon pintar. Salah satu teknologi utama yang membawa kepada kegilaan telefon pintar ini ialah teknologi skrin sentuh. Tidak seperti telefon berciri tradisional, teknologi skrin sentuh menghapuskan keperluan untuk melampirkan plat lesen pada peranti, membenarkan ruang tambahan digunakan untuk mencipta skrin yang lebih besar, membolehkan pengguna menonton filem, menonton televisyen, menggunakan internet dan melakukan perkara lain yang sukar dilakukan dengan telefon tradisional.
Skrin sentuh berfungsi dalam beberapa cara: rintangan, inframerah, kapasitif dan ultrasonik. Skrin sentuh rintangan, juga dikenali sebagai skrin sentuh sensitif tekanan, terdiri daripada dua substrat dengan elektrod lutsinar yang disalut dengan lapisan udara nipis di antaranya, dilindungi oleh filem yang menghalang kerosakan akibat hentaman dan filem tahan calar yang lebih lembut di atasnya, iaitu bahagian yang kita sentuh secara langsung. Sentuhan berfungsi berdasarkan prinsip mengenali bahawa apabila tekanan dikenakan, kedua-dua substrat elektrod di kawasan itu melekat bersama, mengubah rintangannya. Kaedah ini mempunyai kelebihan kerana boleh digunakan dengan mana-mana alat yang boleh menggunakan tekanan, seperti penyepit atau pen, bukan hanya jari, dan paling biasa kerana kos pembuatannya yang rendah. Walau bagaimanapun, ia mempunyai kelemahan kerana terdiri daripada pelbagai membran, yang menjadikannya kurang tahan lama dan kurang tajam.
Kaedah kapasitif menggunakan elektrik statik yang secara semula jadi mengalir melalui badan kita. Kaca konduktif yang dipanggil indium tin oksida digunakan sebagai kristal cecair, dan apabila arus mengalir melaluinya secara berterusan, elektron terkumpul di mana jari anda menyentuhnya. Ini dikenali oleh penderia pada tepi kristal cecair dan itulah cara ia berfungsi. Kerana ia menggunakan aliran elektrik dan bukannya tekanan, ia berfungsi dengan sentuhan paling ringan dan mempunyai masa tindak balas yang sangat pantas. Ia juga menggunakan kaca terbaja, jadi ia lebih tahan lama dan mempunyai resolusi yang lebih tinggi, itulah sebabnya ia kebanyakannya digunakan dalam elektronik pengguna seperti telefon pintar dan tablet PC. Walau bagaimanapun, skrin kapasitif mempunyai kelemahan kerana tidak berfungsi jika terdapat sebarang kerosakan pada skrin, dan anda tidak boleh menggunakannya dengan sarung tangan, penyepit kayu, pen, dll. Skrin sentuh itu sendiri juga lebih mahal daripada skrin sensitif tekanan.
Kaedah ultrasonik, juga dikenali sebagai teknologi gelombang permukaan, menggunakan gelombang ultrasonik yang melepasi panel skrin sentuh untuk mengesan kedudukan anda. Apabila anda menyentuh skrin, beberapa gelombang ultrasonik diserap oleh jari anda, melemahkan gelombang ultrasonik di kawasan itu, yang kemudiannya dikenali, direkodkan, diproses dan dihantar kepada pengawal. Kaedah ini mempunyai transmisi panel yang tinggi, tetapi ia mudah rosak oleh faktor luaran dan sangat bergantung pada kebersihan skrin. Ia digunakan terutamanya dalam mesin ATM dan papan hitam elektronik kerana ia mudah untuk membuat skrin besar.
Akhir sekali, kaedah inframerah menggunakan kelurusan cahaya inframerah, yang bermaksud ia disekat apabila ia menghadapi halangan. Apabila jari menyentuh skrin dan menghalang sinaran cahaya, output jatuh di kawasan yang disekat, dan sensor mengecam dan menilai kawasan tersebut. Kaedah ini boleh direalisasikan dengan sekeping tunggal substrat kaca, jadi ia mempunyai transmisi panel tertinggi dan sering digunakan untuk skrin besar.
Tidak seperti kaedah input tradisional, pelbagai teknologi skrin sentuh ini membenarkan penyampaian maklumat yang tepat dan mudah dengan hanya menyentuh perkara yang anda lihat, menjadikannya mudah untuk mendapatkan apa yang anda inginkan. Apabila syarikat Korea memasuki pasaran telefon pintar lewat selepas revolusi iPhone, kebimbangan terbesar mereka ialah mereka tidak dapat mengalahkan sensasi sentuhan iPhone. Kini, sudah tentu, terdapat banyak telefon pintar yang mempunyai pengalaman sentuhan yang lebih daripada iPhone, tetapi masa yang diambil untuk iPhone memonopoli pasaran telefon pintar menunjukkan kepentingan teknologi skrin sentuh. Kini, teknologi skrin sentuh ada di mana-mana, daripada telefon pintar ke televisyen, monitor komputer, mesin ATM, dan mesin penjual tiket panggung wayang, dan kemungkinannya tidak berkesudahan. Ia akan menjadi tugas penting bagi perniagaan elektronik Korea untuk memahami dengan tepat cara skrin sentuh berfungsi dan cara mengembangkannya lagi.
