Di bawah undang-undang semasa, sekatan monetari untuk tingkah laku yang menyalahi undang-undang termasuk ganti rugi, denda dan penalti, yang bertujuan untuk membetulkan mangsa, menghukum pelaku dan membetulkan pelanggaran undang-undang, masing-masing. Denda, khususnya, berfungsi sebagai penghalang, tetapi ia mempunyai hadnya apabila ia melibatkan tingkah laku haram yang tidak mungkin dikesan. Dalam kes sedemikian, ganti rugi punitif dicadangkan sebagai satu cara untuk memberikan bantuan dan pencegahan mangsa.
Sekatan monetari lebih berkesan dalam menghalang tingkah laku yang menyalahi undang-undang apabila ahli masyarakat lebih cenderung untuk terlibat dalam tingkah laku yang menyalahi undang-undang dalam mengejar keuntungan ekonomi. Sekatan monetari ini berfungsi sebagai amaran sosial terhadap tingkah laku yang menyalahi undang-undang dan penghalang kepada pengulangannya, sekali gus menyumbang kepada realisasi keadilan sosial.
Di bawah undang-undang semasa, sekatan monetari untuk tingkah laku yang menyalahi undang-undang termasuk ganti rugi sivil, denda jenayah dan penalti pentadbiran, yang setiap satunya bertujuan untuk membetulkan mangsa, menghukum pesalah dan membetulkan pelanggaran undang-undang. Sebagai contoh, jika syarikat ditangkap bersubahat untuk menaikkan harga produk, mereka mungkin akan disaman untuk ganti rugi oleh mangsa, didenda oleh mahkamah atau didenda oleh agensi pentadbiran. Dengan cara ini, tiga sekatan monetari yang berbeza boleh dikenakan untuk satu perbuatan yang menyalahi undang-undang, tetapi mahkamah telah memutuskan bahawa sekatan itu tidak berganda kerana ia mempunyai tujuan yang berbeza.
Walau bagaimanapun, pada hakikatnya, di Korea, jarang sekali syarikat disaman untuk ganti rugi atau didenda kerana kelakuannya yang menyalahi undang-undang, jadi sekatan pentadbiran seperti denda selalunya berfungsi sebagai penghalang. Ini kerana agensi pentadbiran boleh mengenakan sekatan secara relatif cepat dan cekap. Dalam keadaan ini, meningkatkan keterukan sekatan pentadbiran, seperti denda, boleh menjadi penghalang kepada tingkah laku yang menyalahi undang-undang. Walau bagaimanapun, untuk tingkah laku yang menyalahi undang-undang dengan kebarangkalian pengesanan yang sangat rendah, peningkatan denda sahaja tidak mencukupi untuk menghalang. Juga, tidak seperti ganti rugi, yang menjadi milik mangsa, denda dan penalti adalah milik negara, jadi peningkatan denda tidak memberi manfaat langsung kepada mangsa. Atas sebab ini, terdapat keperluan untuk mencari cara untuk meningkatkan pencegahan tingkah laku yang menyalahi undang-undang yang sangat tidak mungkin dapat dikesan, sementara masih memberikan pampasan yang lebih penuh untuk ganti rugi, dan satu pilihan sedemikian ialah ganti rugi punitif.
Idea ini adalah untuk membenarkan mangsa tingkah laku tortious mendapatkan ganti rugi sebagai tambahan kepada ganti rugi pampasan untuk menghukum pelaku. Ganti rugi punitif adalah luar biasa kerana mangsa tidak boleh mendapatkan lebih daripada jumlah ganti rugi dalam sistem ganti rugi am, tetapi mereka boleh dalam sistem ganti rugi punitif. Ini memberi mangsa lebih insentif untuk tampil ke hadapan dan melaporkan salah laku dan memfailkan tuntutan mahkamah. Motivasi ini boleh menyumbang kepada pencegahan dengan meningkatkan kemungkinan kesalahan itu akan dikesan.
Walau bagaimanapun, hakikat bahawa sistem itu adalah remedi sivil dan anugerah mangsa termasuk pengembalian, yang serupa dengan denda, telah membawa kepada pendapat yang bercanggah mengenai berlakunya sekatan pendua, dan telah membawa kepada hujah untuk dan menentang sistem itu sendiri. . Penentang sistem melihat pengembalian punitif sebagai durian runtuh untuk mangsa, dan berhujah bahawa apabila pengembalian punitif dikenakan bersama dengan denda jenayah, ia mewujudkan sekatan pendua terhadap pesalah. Penyokong, sebaliknya, melihat pengembalian punitif sebagai ganjaran yang adil untuk masa dan usaha mangsa dalam kes mereka. Oleh itu, mereka berhujah bahawa pengembalian punitif juga harus dilihat sebagai sekatan sivil yang bertujuan untuk membetulkan mangsa, dan oleh itu gabungan pengembalian punitif dan denda bukanlah pendua.
Tambahan pula, penyokong berpendapat bahawa ganti rugi punitif berfungsi untuk mengukuhkan tanggungjawab sosial korporat. Ideanya ialah gantirugi punitif berkesan dalam menggalakkan syarikat memenuhi tanggungjawab sosial mereka selain daripada sekadar bertanggungjawab di sisi undang-undang. Ini menggalakkan syarikat untuk meneruskan amalan perniagaan yang lebih beretika, yang dalam jangka panjang boleh memberi kesan positif terhadap kepercayaan masyarakat dan pembangunan ekonomi.
