Induksi ialah proses pengembangan pengetahuan yang menambah fakta baharu berdasarkan maklumat sedia ada dan bukti pemerhatian, tetapi ia juga menghadapi had logik dan masalah justifikasi. Kursus ini akan merangkumi perbahasan antara Hume dan Reichenbach, dan percubaan ahli falsafah moden untuk mengatasi batasan induksi melalui masalah ketidakpastian dan teori kebarangkalian.
Induksi ialah istilah yang digunakan dalam logik moden untuk sebarang penaakulan yang tidak deduktif, iaitu, sebarang penaakulan yang premisnya jelas menyokong kesimpulan. Induksi ialah pengembangan pengetahuan, menambah fakta baru berdasarkan maklumat sedia ada atau bukti pemerhatian. Ciri ini telah menjadikan induksi sebagai asas metodologi untuk pembangunan sains moden, tetapi ia juga membawa kepada masalah yang menunjukkan batasan logiknya sendiri.
Walaupun induksi telah menjadi pusat perbincangan falsafah sejak zaman Aristotle, ia tidak sampai Revolusi Saintifik abad ke-17 barulah ia menjadi metodologi sains moden. Francis Bacon membangunkan induksi secara sistematik dan menjadikannya asas kepada siasatan saintifik. Metodologi beliau, proses mendapatkan undang-undang am daripada pemerhatian empirikal, telah menjadi alat penting untuk saintis memahami dan menjelaskan fenomena alam. Walau bagaimanapun, kaedah induksi Bacon masih menimbulkan masalah logik kerana ia bergantung kepada bukti empirikal.
Pertama, Hume melihat bahawa untuk induksi, yang meramalkan masa depan berdasarkan pengalaman masa lalu, menjadi inferens yang wajar, ia mesti menganggap kesatuan alam, iaitu, dunia masa depan adalah sama dengan dunia yang kita alami pada masa lalu. . Walau bagaimanapun, kesatuan alam tidak boleh diketahui secara priori, tetapi hanya bergantung kepada pengalaman. Dalam erti kata lain, dakwaan bahawa "induksi adalah inferens yang boleh dibenarkan" mengandaikan pengetahuan lain, "alam adalah kesatuan," yang seterusnya merupakan pengetahuan empirikal yang mesti dibenarkan oleh induksi, jadi justifikasi induksi jatuh ke dalam logik bulat. Ini adalah masalah justifikasi secara induksi. Kritikan Hume membawa kepada keraguan yang mendalam tentang asas metodologi saintifik, dan ia telah menjadi topik perbincangan penting bagi ahli falsafah dan saintis sejak itu.
Untuk mempertahankan induksi sebagai kaedah sains terhadap masalah justifikasi, Reichenbach menawarkan penyelesaian pragmatik kepada masalah tersebut. Reichenbach menganggap bahawa alam semula jadi boleh sama ada kuantitatif atau bukan kuantitatif. Pertama, jika sifat bersifat kuantitatif, maka dia menilai induksi lebih berjaya daripada kaedah lain, seperti astrologi atau ramalan, berdasarkan pengalaman kita setakat ini. Jika alam semula jadi bukan kuantitatif, maka kesimpulan logik bahawa tiada kaedah boleh secara sistematik dan konsisten berjaya meramalkan masa depan mengesahkan bahawa induksi sekurang-kurangnya tidak lebih buruk daripada kaedah lain. Hujah Reichenbach bahawa induksi adalah pilihan yang tepat dalam situasi di mana kita tidak tahu sama ada sifat bersifat kuantitatif atau tidak boleh dilihat sebagai percubaan untuk menyelesaikan masalah mewajarkan induksi pada tahap praktikal. Pendekatan Reichenbach bergerak melangkaui keraguan falsafah dan menekankan pilihan praktikal, menyumbang kepada pengiktirafan kegunaan praktikal siasatan saintifik.
Sebagai satu lagi batasan logik induksi, beberapa ahli falsafah moden menunjukkan masalah ketidakpastian. Masalah ini ialah kita tidak boleh memutuskan mana antara beberapa hipotesis yang lebih baik berdasarkan bukti pemerhatian sahaja. Sebagai contoh, apabila beberapa titik ditemui, lengkung yang melalui kesemuanya tidak dapat ditentukan kerana terdapat berbilang lengkung. Perkara yang sama berlaku untuk ramalan. Apabila meramal di mana titik seterusnya akan ditemui, anda tidak boleh menentukan di mana titik seterusnya akan muncul berdasarkan mata yang telah ditemui. Tidak kira berapa banyak titik yang kita tambah sebagai bukti pemerhatian, masih mustahil untuk menentukan bahawa satu ramalan lebih baik daripada yang lain. Masalah ketidakpastian ini menekankan ketidakpastian ramalan saintifik, dan ia menggambarkan sifat tentatif model dan teori saintifik.
Walau bagaimanapun, walaupun dengan masalah ketidakpastian, kebanyakan ahli falsafah moden mengiktiraf induksi sebagai kaedah sains. Daripada cuba menyelesaikan masalah induksi secara langsung, mereka menekankan ciri keterbukaannya dengan memperkenalkan kebarangkalian. Menurut mereka, sejauh mana bukti pemerhatian menyokong hipotesis, atau tahap kebolehpercayaan antara premis dan kesimpulan, boleh dinyatakan dari segi kebarangkalian. Tambahan pula, adalah mungkin untuk menentukan atas alasan kebarangkalian bahawa satu hipotesis adalah lebih baik daripada yang lain, atau bahawa satu ramalan lebih baik daripada yang lain. Logik kebarangkalian jenis ini sesuai dengan gerak hati kita setiap hari. Percubaan ini secara asasnya tidak menyelesaikan masalah induksi, tetapi ia menunjukkan bahawa induksi masih layak mendapat tempatnya sebagai kaedah saintifik.
Dalam sains moden, teorem Bayes juga digunakan untuk membincangkan justifikasi kebarangkalian penaakulan induktif. Teorem Bayes menerangkan bagaimana kepercayaan tentang hipotesis awal dikemas kini oleh bukti baharu, dan ia berfungsi sebagai alat penting untuk penaakulan induktif. Teorem Bayes ialah alat yang berkuasa untuk saintis menganalisis data dan menguji hipotesis, dan ia menunjukkan sifat induktif kaedah saintifik. Pendekatan ini boleh dilihat sebagai percubaan untuk memaksimumkan kegunaan penaakulan induktif sambil mengakui batasannya.
Kesimpulannya, walaupun terdapat batasan logiknya, induksi kekal sebagai metodologi penting dalam sains moden. Ini kerana induksi memainkan peranan penting dalam siasatan saintifik, dan saintis telah mengiktiraf batasan penaakulan induktif sambil meneroka pendekatan metodologi yang berbeza untuk mengatasinya. Teori kebarangkalian dan teorem Bayes adalah sebahagian daripada usaha ini, dan telah menyumbang kepada justifikasi penaakulan induktif dan meningkatkan kecekapan siasatan saintifik. Walaupun justifikasi induksi dan masalah ketidakpastian kekal sebagai topik perbincangan falsafah yang penting, sains moden sedang membuat kemajuan dalam menangani isu-isu ini secara praktikal.
