Kebarangkalian dan ketidakpastian adalah faktor penting dalam proses membuat keputusan kejuruteraan, dan jurutera perlu dapat membuat keputusan yang dioptimumkan berdasarkan maklumat yang diberikan dan tafsiran subjektif. Ini berbeza daripada pendekatan saintifik kerana tafsiran kejuruteraan tertakluk kepada pengalaman dan pendapat peribadi.
Kemahiran paling penting yang diperlukan seorang jurutera ialah kebolehan membuat pertimbangan dalam situasi tertentu. Proses membuat pertimbangan dalam masalah yang mereka hadapi dipanggil membuat keputusan, dan ia boleh terdiri daripada hanya menentukan jumlah acuan untuk tuangan konkrit kepada menentukan lokasi pelabuhan atau bandar membangun. Dalam proses ini, jurutera mesti mempunyai keupayaan untuk meramalkan hasil beberapa alternatif yang mungkin untuk menyelesaikan masalah yang dihadapi, dan untuk memaksimumkan keuntungan. Dalam kebanyakan masalah kejuruteraan, membuat keputusan memberi tumpuan kepada meminimumkan risiko bahawa hasil yang diramalkan akan berbeza daripada hasil sebenar.
Dalam amalan kejuruteraan dunia sebenar, keputusan dibuat dengan adanya ketidakpastian tentang hasil yang diramalkan dan, dalam banyak kes, dengan maklumat yang kurang sempurna tentang situasi tertentu. Sebagai contoh, kebanyakan jurutera awam sedar bahawa dua sampel berbeza yang diperoleh daripada konkrit bercampur dalam kumpulan yang sama akan mempunyai kekuatan yang berbeza. Ini kerana saiz, ketumpatan, bahagian agregat, simen dan kandungan air, dan faktor lain yang menentukan kekuatan konkrit adalah berbeza dalam kedua-dua sampel. Oleh itu, adalah tidak realistik untuk mengharapkan ketahanan atau kapasiti beban bangunan atau kemudahan yang telah siap sama dengan reka bentuk. Seperti yang anda lihat, kebanyakan keputusan kejuruteraan melibatkan ketidakpastian.
Walaupun saintis melihat kebarangkalian hanya dari segi kekerapan fenomena semula jadi, jurutera yang berhadapan dengan membuat keputusan boleh memahaminya sebagai tahap keyakinan. Bagi saintis, kebarangkalian 0.1 gempa bumi bermagnitud 5 atau lebih besar bermakna 10% daripada semua gempa bumi pada masa hadapan akan bermagnitud 5 atau lebih besar. Perkara penting di sini ialah dari perspektif saintifik, kebarangkalian gempa bumi berlaku tidak bergantung pada siapa saintis itu. Walau bagaimanapun, dari perspektif kejuruteraan, kebarangkalian mungkin berubah. Ini kerana tafsiran kejuruteraan mengambil kira pandangan peribadi jurutera, pengalaman dan keadaan yang boleh menjejaskan sesuatu peristiwa. Jadi, dari segi kejuruteraan, kebarangkalian 0.1 gempa bumi adalah hasil pertimbangan jurutera tertentu, dan kebarangkalian boleh berubah apabila maklumat baharu ditambah atau apabila pengetahuan jurutera bertambah baik.
Mengapa kita berurusan dengan kebarangkalian subjektif sedemikian dalam kejuruteraan? Pertama, terdapat kekurangan maklumat objektif yang boleh mempengaruhi hasil, jadi tafsiran subjektif tidak dapat dielakkan dalam proses membuat keputusan. Kedua, peningkatan jumlah maklumat yang tersedia melalui banyak penyiasatan bermakna penghakiman kejuruteraan bergerak ke arah yang konsisten dengan pertimbangan saintifik. Akhirnya, penggunaan kebarangkalian saintifik untuk kejuruteraan sememangnya tidak realistik. Sebagai contoh, dalam masalah meramalkan kedalaman lapisan batuan dasar bawah tanah, dalam kejuruteraan awam dunia sebenar, kedalaman lapisan batuan dasar diramalkan dengan menggerudi beberapa lubang gerudi di tapak pembinaan. Kebarangkalian saintifik tidak bermakna kerana ia tidak dapat dilaksanakan dari segi kos dan masa untuk menggali tanah dari setiap tapak pembinaan dan mengukur kedalaman lapisan batuan dasar.
Kesimpulannya, pembuatan keputusan kejuruteraan ialah proses mendapatkan maklumat yang optimum untuk menyelesaikan masalah dalam modal yang ada. Lebih banyak maklumat tersedia bermakna lebih banyak wang untuk penyelidikan dan analisis data. Memandangkan adalah mustahil untuk menghapuskan semua ketidakpastian, pilihan terbaik ialah meramalkan hasil yang dioptimumkan pada kos yang paling rendah. Oleh itu, idea untuk mengurangkan risiko dengan memahami ketidakpastian dalam masalah kejuruteraan kerana kebarangkalian saintifik adalah mengelirukan. Oleh itu, penyelidikan diperlukan tentang bagaimana untuk merangkumi makna kejuruteraan perkataan kebolehpercayaan.
