Bingkai berfungsi untuk mewujudkan sempadan skrin dalam media visual, dan teknik bingkai dua kali memberikan penekanan visual dan dimensi dengan mengarahkan mata, mencadangkan tema, atau menentukan struktur naratif berbingkai, dan media visual moden telah mengubah suainya untuk mencipta pelbagai daripada kesan.
Dalam media visual, seperti filem dan fotografi, bingkai ialah sempadan yang memisahkan kawasan pada skrin daripada kawasan luar skrin. Tindakan menangkap objek dengan kamera mengasingkan bahagian tertentu realiti dan membingkainya, membayangkan niat dan mesej jurugambar. Dalam pengertian ini, bingkai itu lebih daripada sekadar sempadan; ia merupakan salah satu elemen utama medium komunikasi visual.
Kepentingan bingkai juga dapat dilihat dalam kehidupan seharian kita. Tingkap, cermin dan bingkai pintu di sekeliling kita semuanya membentuk sempadan visual tertentu yang membolehkan kita melihat ruang dan mengenali objek dan orang di dalamnya dengan lebih jelas. Sebagai contoh, dunia luar yang dilihat melalui tingkap ialah bingkai serba lengkap, dan landskap atau orang di dalamnya secara semula jadi menarik perhatian kita. Ia bertindak seperti bingkai dalam filem atau gambar.
Dalam proses menangkap objek dengan kamera, kita boleh menetapkan sempadan ini dengan sengaja untuk menyampaikan mesej tertentu atau mencetuskan emosi. Walau bagaimanapun, kadangkala kita boleh mencipta bingkai lain dalam bingkai dengan menggunakan objek yang kebanyakannya mempunyai bentuk segi empat sama atau bulat, seperti pintu, tingkap, tiang, cermin, dll. Teknik ini dipanggil "pembingkaian berganda" dan bingkai di dalamnya dipanggil “bingkai kedua”.
Terdapat tiga fungsi umum bingkai sekunder. Pertama, ia menarik mata kepada seseorang atau objek di tempat kejadian. Dengan membingkai objek, ia mewujudkan penekanan visual, dan mudah untuk menonjolkannya walaupun ia kecil atau di luar tengah dalam gubahan. Lebih banyak bingkai dalam bingkai, lebih banyak lapisan imej menjadi, menambah kedalaman dan dimensi pada imej yang sebaliknya hambar. Dalam pengiklanan, terdapat keadaan di mana produk diletakkan dalam bingkai sekunder untuk menjadikannya lebih persuasif dan menarik perhatian kepada dirinya sendiri. Sebagai contoh, iklan kosmetik popular sering menggunakan muka model dalam cermin sebagai bingkai kedua, mewujudkan kontras dramatik antara tangkapan sebelum dan selepas produk.
Kedua, bingkai sekunder juga boleh membayangkan tema atau kandungan karya itu. Bingkai kedua secara visual memisahkan objek di dalam dari luar, yang sering membawa kepada terputus hubungan psikologi, menimbulkan perasaan kekangan, pengasingan dan pengasingan. Bingkai sekunder juga mewujudkan jarak emosi antara objek di dalam dan objek di luar. Sesetengah filem berulang kali memaparkan watak melalui pintu atau tingkap, mencadangkan pengasingannya daripada dunia, atau menggambarkan perasaan kebimbangan dan keterasingan dalaman watak itu. Sebagai contoh, dalam filem ' Roman Holiday,' bingkai kedua menunjukkan puteri melihat dunia luar melalui tingkap, secara visual menyampaikan keadaan psikologinya yang terpencil.
Akhir sekali, bingkai sekunder juga boleh berfungsi untuk menentukan struktur naratif berbingkai, "cerita dalam cerita". Sebagai contoh, filem mungkin terdiri daripada kisah kehidupan sebenar watak dan cerita bayangannya, dan kamera masuk dan keluar dari satu cerita ke cerita yang lain melalui tingkap yang digunakan sebagai bingkai kedua. Ini memberikan pembaca pengalaman yang sama seolah-olah mereka mengembara ke dunia lain melalui buku.
Walau bagaimanapun, dalam era moden, artis dalam media visual telah mula meninggalkan konvensyen bingkai sekunder untuk mencapai kesan yang berbeza. Contohnya, dengan menyukarkan untuk membezakan bentuk imej di dalam bingkai sekunder, ia mengganggu tindakan persepsi penonton, menyebabkan fungsi penekanan tidak berkesan atau mewujudkan ketegangan naratif. Dalam kes lain, pintu atau tingkap boleh disekat, menjadikannya tidak berkesan sebagai bingkai sekunder dan mendedahkan kepungan ruang atau angka, atau objek dalam bingkai sekunder boleh dipaksa untuk melintasi atau memecahkan sempadannya, mewujudkan rasa rasa ingin tahu dan menekankan sifat kinetik objek.
Begitu juga, variasi bingkai sekunder telah digunakan dalam media digital. Teknologi realiti maya (VR) dan realiti tambahan (AR) membolehkan pengguna mengalami pengalaman melampaui bingkai fizikal, membolehkan bentuk struktur naratif dan perwakilan visual baharu. Kemajuan teknologi ini memainkan peranan penting dalam mengembangkan lagi konsep bingkai sekunder dan memperluaskan kemungkinan penceritaan visual.
Kesimpulannya, bingkai sekunder memainkan peranan penting dalam media visual, menarik perhatian penonton melalui pelbagai fungsi dan kesan. Ia membolehkan kita melampaui sekadar melihat skrin dan mengalami makna serta emosi di sebaliknya. Eksperimen moden dan kemajuan teknologi menjadikan pengalaman ini lebih berwarna dan menarik.
