Walaupun dasar monetari tradisional berusaha untuk menstabilkan harga dan ekonomi melalui kadar dasar, kestabilan kewangan juga telah menjadi keperluan penting berikutan peningkatan kerumitan dan saling bergantungan sistem kewangan sejak krisis kewangan global. Untuk tujuan ini, dasar kehematan makro telah diperkenalkan, yang bertujuan untuk menggalakkan kesihatan sistem kewangan dan mencapai kestabilan ekonomi melalui peraturan pencegahan yang mengambil kira turun naik ekonomi dan risiko sistem kewangan.
Dasar monetari tradisional bertujuan untuk menstabilkan harga dan menggalakkan kestabilan ekonomi dengan menggunakan kadar faedah dasar. Bank pusat berusaha untuk menyejukkan ekonomi dengan menaikkan kadar dasar apabila ia menjadi terlalu panas. Apabila kenaikan kadar dasar meningkatkan kadar faedah pasaran, bekalan kredit mengecut dengan mengurangkan pinjaman kepada isi rumah dan perniagaan. Pengurangan dalam penawaran kredit mengurangkan permintaan dalam ekonomi, yang menstabilkan harga dan menenangkan ekonomi. Dalam kemelesetan, proses sebaliknya digunakan untuk merangsang ekonomi. Dengan cara ini, bank pusat mengekalkan kestabilan ekonomi dan mencari pertumbuhan yang mampan.
Ekonomi tradisional, yang melihat kewangan hanya sebagai saluran penghantaran untuk dasar monetari, percaya bahawa dasar penyeliaan kewangan harus memberi tumpuan kepada dasar kehematan mikro yang bertujuan untuk mencapai kestabilan kewangan dengan memastikan kesihatan firma kewangan individu. Pandangan ini berpunca daripada pengiktirafan bahawa kewangan bukanlah cara pengeluaran langsung dan oleh itu tidak boleh menjejaskan pertumbuhan ekonomi dalam jangka panjang, berbanding jangka pendek, dan daripada hipotesis pasaran yang cekap, yang menyatakan bahawa pasaran aset tidak mempunyai buih, di mana harga naik melebihi nilai intrinsiknya. Dasar kehematan mikro menggunakan instrumen dasar yang bersifat pencegahan dan mengawal selia kesihatan firma kewangan individu, contohnya, keperluan modal minimum yang menetapkan asas pada ekuiti firma kewangan untuk melindungi daripada kerugian masa hadapan.
Pendekatan binari ini secara tradisinya menjadi pandangan dominan dalam ekonomi, dengan kestabilan kewangan dicapai melalui dasar penyeliaan kewangan dan kestabilan harga melalui dasar monetari. Bagaimanapun, gangguan sistem kewangan berikutan krisis kewangan global dan merebaknya ketidakstabilan ekonomi telah membawa kepada muhasabah diri terhadap pendekatan tradisional. Pada masa itu, terdapat kata sepakat bahawa dasar kadar faedah rendah bank pusat yang bertujuan untuk merangsang ekonomi boleh menjejaskan kestabilan ekonomi dengan mewujudkan ketidakstabilan kewangan akibat gelembung harga aset. Di samping itu, saiz firma kewangan muncul sebagai faktor risiko baharu untuk kestabilan kewangan, kerana kegagalan firma kewangan individu boleh mencetuskan keruntuhan sistem kewangan. Telah disedari bahawa kestabilan kewangan tidak dapat dijamin oleh dasar konvensional, dan kestabilan kewangan, serta kestabilan harga, merupakan keperluan penting untuk kestabilan ekonomi.
Hasilnya, pandangan bahawa kestabilan ekonomi perlu dicapai melalui saling melengkapi antara dasar penyeliaan kewangan, iaitu dasar kehematan mikro di samping dasar kehematan makro, dan dasar monetari untuk kestabilan harga telah menjadi arus perdana. Peralihan ini menjadi lebih penting memandangkan peningkatan kerumitan dan saling kebergantungan sistem kewangan, contohnya, globalisasi pasaran kewangan, yang memerlukan kerjasama dan penyelarasan antarabangsa sekiranya berlaku ketidakstabilan kewangan di sesebuah negara merebak ke negara lain. Berdasarkan latar belakang ini, pengawal selia kewangan sedang berusaha untuk mewujudkan piawaian kawal selia antarabangsa untuk mengukuhkan kestabilan sistem kewangan.
Kehematan makro merujuk kepada kebarangkalian krisis yang rendah di peringkat sistem kewangan, bukannya di peringkat firma kewangan individu, dan dasar kehematan makro merujuk kepada aktiviti seperti pengawalseliaan dan penyeliaan yang mengejar kesihatan sistem kewangan. Dasar kehematan makro secara logiknya berdasarkan "kesalahan komposisi" bahawa kehematan mikro bukanlah syarat yang mencukupi untuk kehematan makro. Dasar kehematan makro dibezakan daripada dasar kehematan mikro kerana ia bertujuan untuk menggalakkan kesihatan sistem kewangan melalui pengawalan pencegahan risiko sistem kewangan.
Untuk mencapai objektif dasar kehematan makro dengan berkesan, adalah perlu untuk menerima pakai instrumen dasar yang mengambil kira korelasi antara turun naik ekonomi dan faktor risiko sistem kewangan. Risiko sistem kewangan adalah pro-kitaran, bermakna dalam ledakan, harga aset meningkat dengan mendadak apabila firma kewangan mengembangkan bekalan kredit dengan memberi lebih banyak pinjaman, yang seterusnya memanaskan ekonomi, manakala sebaliknya berlaku dalam kemelesetan. Satu instrumen dasar yang boleh mengurangkan ini ialah rejim modal penampan kitaran balas. Dalam sistem ini, pembuat dasar mengekang pengembangan kredit yang berlebihan semasa tempoh terlalu panas dengan menghendaki firma kewangan membina modal ekuiti tambahan, atau penampan, melebihi permodalan minimum mereka. Penampan kemudiannya boleh digunakan untuk membiayai pinjaman semasa kemelesetan, memastikan kredit kekal banyak.
Untuk meningkatkan keberkesanan dasar kehematan makro, pihak berkuasa kewangan juga menggunakan pelbagai data dan alat analisis untuk memantau kesihatan sistem kewangan secara berterusan. Ini membolehkan pengesanan awal potensi risiko dalam sistem kewangan dan tindak balas dasar yang sesuai untuk mengurangkannya. Sebagai contoh, usaha sedang dibuat untuk menilai daya tahan sistem kewangan melalui teknik analisis senario seperti ujian tekanan untuk mereka bentuk dasar kawal selia yang lebih berkesan.
Secara keseluruhannya, adalah penting untuk mencapai kestabilan ekonomi dan kestabilan kewangan secara serentak melalui pendekatan pelengkap dasar monetari konvensional dan dasar penyeliaan kewangan. Ini hanya boleh dicapai melalui kerjasama dan penyelarasan rapat antara bank pusat dan pengawal selia kewangan, yang akan membolehkan pertumbuhan ekonomi yang mampan.
