Dalam The Selfish Gene, Richard Dawkins menafikan teori kecacatan melalui pemilihan semula jadi, tetapi teori kecacatan boleh dilihat sebagai cara yang sah untuk memihak kepada gen yang lebih kuat dalam proses pemilihan seksual, kerana lelaki yang cacat boleh dipilih oleh persekitaran.
Pengenalan
Dalam The Selfish Gene, Richard Dawkins berhujah untuk teori pemilihan semula jadi di mana gen adalah agen evolusi yang tidak berubah, dan gen yang paling kuat bertahan kerana mereka lebih menyesuaikan diri dengan persekitaran mereka dan mempunyai peluang yang lebih tinggi untuk terus hidup. Dawkins melihat gen sebagai unit asas evolusi biologi, bermakna cara gen bertindak untuk mereplikasi dan membiak sendiri menentukan tingkah laku dan ciri sesuatu organisma. Pemilihan seksual juga diiktiraf sebagai faktor persekitaran dalam teori pemilihan semula jadi Richard Dawkins, kerana dengan memilih lelaki yang mempunyai gen yang lebih baik daripada individu lain, perempuan boleh meningkatkan kemandirian keturunannya daripada mengawan dengan lelaki, dan boleh mengekalkannya. gen sendiri dengan menggabungkan gennya sendiri dengan gen baik lelaki.
Prinsip pemilihan seksual ini menyebabkan wanita mencari bukti gen yang baik pada lelaki yang berpotensi pasangan untuk gen mereka. Bukti ini juga boleh dianggap sebagai sebahagian daripada teori kecacatan pemilihan seksual, yang menunjukkan bahawa wanita menggunakan bukti ini untuk menunjukkan kekuatan gen mereka dengan membawa beberapa kecacatan dari persekitaran. Walau bagaimanapun, dalam The Selfish Gene, Dawkins menggunakan pemilihan semula jadi untuk berhujah bahawa kecacatan dihapuskan sebagai masalah kemandirian sebelum ia menjadi masalah pemilihan seksual kerana ia mengurangkan penyesuaian kepada persekitaran. Dia juga menunjukkan bahawa kebanyakan individu di Bumi tidak mempunyai kecacatan. Ini menunjukkan bahawa Richard Dawkins menafikan teori kecacatan, yang merupakan sebahagian daripada teori pemilihan seksualnya sendiri yang diakui.
Dalam esei ini, saya akan menunjukkan bahawa teori kecacatan yang Richard Dawkins nafikan dalam The Selfish Gene sebenarnya adalah sebahagian daripada teori pemilihan semula jadinya dengan menunjukkan bahawa tahap perbezaan antara lelaki berbeza-beza bergantung kepada persekitaran, kerana wanita mencari bukti lelaki yang lebih kuat.
Penolakan Dawkins terhadap teori kecacatan
Dalam edisi pertama The Selfish Gene, Dawkins menolak teori kecacatan secara terang-terangan, dengan alasan bahawa ia mempunyai percanggahan asas. Berdasarkan naratif buku, pandangan ini bercanggah dengan teori pemilihan semula jadi, yang menyatakan bahawa individu dengan sengaja memilih sifat-sifat yang tidak menguntungkan yang mengurangkan peluang mereka untuk terus hidup dan mewariskannya kepada anak-anak mereka, maka sifat-sifat ini dihapuskan. Walau bagaimanapun, dalam perbicaraan, semasa menjelaskan hujah Grafen terhadap teori kecacatan, Dawkins nampaknya bersetuju dengan beberapa aspek teori kecacatan, tetapi beliau bagaimanapun menolak versi teori kecacatan Zahavi sebagai tidak boleh diterima sama sekali, dengan menyatakan bahawa hanya pemilihan semula jadi yang berhak membuat pertimbangan. Oleh itu, boleh dikatakan bahawa Dawkins menolak teori kecacatan tanpa sebarang bukti.
Teori pemilihan semula jadi Dawkins
Teori tradisional pemilihan semula jadi adalah teori yang berpusat pada mekanisme evolusi yang membawa kepada perbezaan spesies berdasarkan persekitaran mereka, mengakibatkan pemilihan semula jadi. Teori pemilihan semula jadi Dawkins juga mengiktiraf variasi persekitaran. Walau bagaimanapun, Dawkins melihat objek pemilihan sebagai gen, bukan spesies. Gen adalah sama apabila ia diturunkan daripada induk kepada anak, jadi ia boleh dilihat sebagai objek dengan identiti tetap, yang menjadikan mereka lebih layak menjadi unit pemilihan semula jadi daripada individu, atau spesies, yang identitinya berubah semasa pembiakan. Dalam kes ini, gen mungkin boleh ditakrifkan sebagai sekeping pendek kromosom antara cistrone dan kromosom.
Sikap mementingkan diri seseorang individu bukan kerana mementingkan diri spesiesnya, sebaliknya mementingkan diri gen yang dibawanya. Gen mempunyai alel yang mewakili sifat bertentangan untuk sifat yang diwakilinya. Keegoisan gen boleh dianggap sebagai keupayaannya untuk bersaing secara langsung dengan alel ini untuk meningkatkan kebarangkalian sendiri untuk terus hidup dalam kumpulan gen.
Untuk menyesuaikan diri dengan persekitaran, satu set gen memainkan peranan penting, yang digambarkan oleh Richard Dawkins dengan contoh pendayung. Dalam mendayung, beberapa atlet duduk dalam bot yang sama. Kita boleh memikirkan hubungan antara atlet yang bersaing dalam peranan yang sama seperti alel, dan rakan sepasukan dalam bot yang sama seperti set gen. Ini membolehkan kita melihat bahawa bersama dengan kecemerlangan dalam satu gen, pemilihan adalah berdasarkan kecemerlangan dalam set gen.
Pemilihan seksual merujuk kepada strategi memilih untuk lelaki. Jika kita menggantikan sifat mementingkan diri gen ke dalam strategi ini, kita boleh mentafsirkannya seperti berikut. Gen dalam wanita juga mementingkan diri sendiri dan ingin mengekalkan gen mereka sendiri. Oleh itu, wanita ingin memilih gen yang kuat pada lelaki yang akan mengekalkan gen mereka sendiri. Dalam proses mencari bukti gen ini, kriteria tertentu timbul di kalangan wanita, dan lelaki yang tidak memenuhi kriteria ini tidak dipilih. Akibatnya, proses pemilihan seksual ini boleh dilihat sebagai sebahagian daripada pemilihan semula jadi, di mana gen dipilih berdasarkan faktor persekitaran - kriteria pemilihan wanita - dari perspektif lelaki.
Teori kecacatan Zahavi
Semasa proses pemilihan seksual, wanita mencari petunjuk gen yang kuat pada lelaki. Sebagai contoh, lelaki yang mempunyai gen untuk mengembangkan otot akan menjadi besar secara fizikal atau membonjol dengan otot yang berkembang. Walau bagaimanapun, jika kita membalikkan proses memilih pasangan berdasarkan bukti luaran individu yang mempunyai gen yang kuat ini, adalah berfaedah bagi lelaki untuk memilih mereka yang kelihatan kuat dan bukannya mereka yang sebenarnya kuat. Zahavi berhujah bahawa teori kecacatan membolehkan kita membezakan antara individu yang sebenarnya kuat dan mereka yang hanya meniru penampilan mereka melalui kecacatan.
Menurut teori kecacatan, kecacatan wujud untuk menyingkirkan lelaki yang menipu ini. Dengan sengaja mempunyai kecacatan ini, lelaki mengiklankan kepada wanita bahawa mereka mempunyai gen yang cukup tahan lasak untuk terus hidup walaupun mereka cacat. Sebagai contoh, bulu ekor burung merak jantan yang berwarna-warni memudahkan pemangsa untuk mengesan burung merak, dan fakta bahawa burung merak jantan masih hidup selepas mengambil risiko ini menunjukkan bahawa dia mempunyai gen tahan lasak yang boleh melindunginya daripada ancaman pemangsa. Dalam erti kata lain, menggunakan kecacatan sebagai bukti ketahanan adalah isu dalam teori kecacatan.
Apabila pemilihan ini berterusan, gen wanita yang memilih untuk lelaki yang cacat akan menjadi lebih kerap dalam kumpulan gen. Akibatnya, gen unggul lain, selain daripada gen cacat, akan diturunkan kepada keturunan, dan bilangan lelaki cacat juga akan meningkat kerana pengaruh gen ini, meningkatkan kekerapan gen cacat dalam gen. kolam. Hasilnya ialah evolusi akan memihak kepada perkembangan orang cacat.
Bagaimana Dawkins menolak teori kecacatan
Dawkins menolak teori kecacatan berdasarkan teori pemilihan semula jadi, yang menyatakan bahawa gen yang memihak kepada kelangsungan hidup dipilih secara semula jadi. Mengikut pemilihan semula jadi, individu yang mempunyai ciri-ciri yang mengurangkan peluang hidup mereka harus dihapuskan, jadi lelaki yang cacat juga harus dihapuskan. Oleh itu, Dawkins berhujah bahawa wanita yang memilih untuk lelaki yang cacat melanggar pemilihan semula jadi, dan bahawa kecacatan adalah sifat genetik yang harus dihapuskan mengikut pemilihan semula jadi.
Dawkins menggunakan contoh walrus untuk menyangkal teori kecacatan. Walrus memperoleh dan mempertahankan harem mereka dengan mengalahkan semua lelaki yang cuba menyerang mereka. Dengan memegang jawatan itu secara konsisten, pemilik harem membuktikan bahawa dia mempunyai gen yang lebih kuat daripada lelaki lain, dan perempuan berharap dapat mengikat gen mereka kepada lelaki ini untuk meningkatkan peluang anak mereka bertahan. Dawkins menegaskan bahawa ini membolehkan lelaki memberikan bukti gen ketahanan mereka dengan memegang jawatan yang membolehkan mereka menunjukkan gen ketahanan mereka berbanding lelaki lain, walaupun mereka tidak bertindak seolah-olah mereka cacat. Dalam erti kata lain, beliau berpendapat bahawa terdapat mekanisme pemilihan seksual yang lebih berfaedah dari segi penyesuaian terhadap persekitaran berbanding kecacatan, dan oleh itu teori kecacatan adalah salah.
Dawkins berhujah bahawa selain daripada keunggulan genetik, teori kecacatan adalah salah kerana kita telah gagal untuk membangunkan model matematik untuk menjelaskannya. Untuk membangunkan model matematik, anda perlu memikirkan hubungan antara faktor yang menentukan kelangsungan hidup dan daya maju. Hubungan ini membolehkan anda menguji kesahihan teori evolusi baharu dengan melihat perubahan dalam nombor populasi, dan kegagalan untuk membangunkan model matematik bermakna apabila kecacatan dimasukkan ke dalam model, populasi akan pupus.
Menyelaraskan pemilihan semula jadi dan teori kecacatan
Dawkins menolak teori kecacatan kerana ia menafikan logik alam semula jadi memilih gen yang lebih kuat. Walau bagaimanapun, jika kita memecahkan persekitaran di mana pemilihan seksual berlaku, kita dapat melihat bahawa teori cacat ialah cara untuk pemilihan seksual dengan sengaja mencipta perbezaan antara lelaki yang sebaliknya tidak akan ketara disebabkan oleh banyaknya persekitaran sekeliling.
Ideanya ialah wanita memilih untuk lelaki berdasarkan perbezaan penampilan yang disebabkan oleh gen lelaki yang lebih kuat. Sebab kita melihat badan yang membonjol sebagai bukti sejumlah besar otot adalah kerana perbezaan yang ada pada lelaki dengan gen ini daripada lelaki lain. Apabila populasi individu yang mempunyai ciri-ciri ini bertahan, perbezaan pemakanan atau perbezaan dalam olahraga antara lelaki yang mempunyai gen yang kuat dan mereka yang tidak biasanya sangat ketara sehingga mudah untuk wanita membezakan mereka. Contohnya ialah walrus yang dipetik Dawkins. Dalam walrus, lelaki bersaing antara satu sama lain untuk harem, jadi lelaki dengan gen yang lebih kuat mempunyai kelebihan yang jelas, jadi perempuan tidak perlu berusaha untuk membezakan antara lelaki yang kuat dan lelaki yang menipu; perbezaan antara mereka berlaku secara semula jadi. Kebanyakan individu di Bumi tidak tinggal dalam persekitaran di mana kedua-dua lelaki dengan gen tahan lasak dan lelaki tanpa gen tahan lasak mempunyai akses kepada pemakanan yang banyak, jadi proses di atas mungkin akan berlaku.
Tetapi pertimbangkan kes di mana individu diberi persekitaran yang stabil untuk hidup. Dalam persekitaran ini, bilangan lelaki dalam keadaan pemakanan yang baik adalah tinggi, dan perbezaan dalam status pemakanan yang sebelum ini secara semula jadi dibezakan oleh wanita menjadi kurang ketara. Contohnya adalah kambing gunung, yang kurang berisiko daripada musuh semula jadi kerana mereka hidup dalam kumpulan. Pembahagian kerja yang datang dengan penggembalaan juga bermakna bahawa makanan lebih mudah didapati untuk mereka berbanding individu lain. Ini memudahkan majoriti lelaki untuk memanfaatkan faedah pemakanan, dan perbezaan antara individu menjadi kurang ketara. Bagi individu di negeri ini, teori sedia ada tidak dapat menyediakan cara untuk wanita memilih lelaki yang lebih kuat; ketiadaan cara sedemikian adalah mementingkan diri secara genetik untuk kedua-dua wanita yang ingin mewariskan gen mereka melalui gen lelaki yang lebih kuat dan lelaki yang ingin menyebarkan gen mereka sendiri.
Penyelesaian kepada masalah ini ialah teori kecacatan, yang, seperti yang dinyatakan sebelum ini, berteori bahawa lelaki sengaja cacat untuk menjadikan gen tahan lasak mereka yang lain lebih menarik kepada wanita. Sekiranya tiada cara lain untuk membezakan antara lelaki dengan ciri fizikal yang diperoleh melalui gen keliatan dan lelaki dengan gen yang hanya mengekodkan ciri fizikal ini, lelaki hanya mempunyai satu cara untuk mengiklankan gen keliatan mereka sendiri. Oleh itu, dengan sengaja menggunakan orang cacat, lelaki secara tidak langsung menunjukkan keunggulan gen mereka. Dalam kes ini, memilih gen cacat tidak melanggar teori pemilihan semula jadi Dawkins. Seperti yang dinyatakan Dawkins, kecemerlangan gen tunggal, keliatan, tidak ditentukan oleh fenotip gen itu sahaja. Kecemerlangan gen ditentukan oleh hasil interaksinya dengan populasi gen lain, seperti pasukan mendayung, dan gen dengan fenotip unggul sebagai satu sifat boleh dinilai sebagai gen dengan kebarangkalian kecemerlangan yang tinggi. Berdasarkan ini, apabila kita melihat gen cacat yang dianjurkan oleh teori kecacatan, kita mungkin berfikir bahawa kecacatan tradisional adalah gen yang lebih rendah kerana ia tidak berinteraksi dengan gen lain. Walau bagaimanapun, dalam kes-kes yang diliputi oleh teori kecacatan, kecacatan ini berfungsi untuk menjadikan ciri-ciri gen unggul lain dalam populasi lebih menarik kepada wanita. Sebagai contoh, dalam kambing gunung, lebih dekat dengan jantan alfa, lebih besar tanduknya. Ini seterusnya meningkatkan sifat mementingkan diri gen lain, jadi gen cacat dianggap sebagai gen unggul melalui interaksinya dengan populasi, seperti yang dikatakan Dawkins ketika menerangkan teori pemilihan semula jadi. Ini membawa kepada peningkatan dalam bilangan individu yang mempunyai kecacatan ini, dan kita boleh berhujah bahawa teori kecacatan adalah sebahagian daripada teori pemilihan seksual.
Jika kita berfikir tentang model matematik berdasarkan pandangan ini, kita dapat melihat bahawa kelebihan kecacatan bergantung kepada persekitaran di mana individu itu ditempatkan. Oleh itu, oleh kerana kecacatan dipengaruhi oleh persekitaran, kita akan mempunyai pembolehubah untuk persekitaran, seperti bilangan individu dalam populasi. Walau bagaimanapun, ada kemungkinan model matematik yang Dawkins bentangkan sebagai bukti kehilangan pertimbangan ini, dan oleh itu model itu gagal. Sebagai contoh, ada kemungkinan bahawa hujah di atas hanya menangani kes di mana penduduk yang tinggal dalam persekitaran yang miskin tidak mampu untuk menerima pakai cacat, dan oleh itu akan pupus jika mereka melakukannya. Oleh itu, sari kata model matematik Dawkins masih tidak jelas, dan tidak menyediakan asas untuk menolak teori kecacatan.
Kesimpulan
Dawkins menolak teori kecacatan kerana dia percaya bahawa mempunyai kecacatan adalah penyesuaian diri terhadap persekitaran, dan dia berhujah bahawa terdapat teori pemilihan seksual yang lebih menguntungkan daripada teori cacat, memetik walrus sebagai contoh. Walau bagaimanapun, apabila kita melihat konteks di mana pemilihan seksual berlaku, kita melihat bahawa teori kecacatan boleh dilihat sebagai sebahagian daripada teori pemilihan seksual.
Kunci kepada pemilihan seksual ialah perbezaan antara lelaki dengan gen tahan lasak dan lelaki tanpa gen tahan lasak. Semakin ketara perbezaan ini, semakin sedikit wanita perlu mengesahkan lelaki, dan semakin kurang lelaki perlu sengaja merayu kepada wanita. Walau bagaimanapun, dalam persekitaran yang kaya dengan pemakanan, perbezaan genetik kurang ketara di kalangan lelaki, jadi untuk mengimbangi, lelaki dianggap mempunyai kecacatan. Cacat ini menjadikan gen lelaki lain yang lebih kuat lebih menarik dan oleh itu dinilai semula untuk keunggulan. Akibatnya, gen cacat diiktiraf sebagai unggul, membolehkan evolusi ke arah mempunyai kecacatan. Hasilnya ialah wanita akan memilih lelaki berdasarkan ciri-ciri unggul lelaki yang bertahan dengan kecacatan, iaitu satu bentuk pemilihan seksual dan tidak bercanggah dengan teori pemilihan semula jadi.
Sebab proses ini berlaku adalah kerana sifat mementingkan diri gen: kedua-dua kelangsungan hidup dan pembiakan adalah tingkah laku mementingkan diri sendiri, dan kebanyakan individu akan bertahan untuk masa yang lama supaya mereka boleh membiak untuk masa yang sama panjang, jadi kelangsungan hidup adalah matlamat utama mereka. Walau bagaimanapun, jika kelangsungan hidup dijamin untuk masa yang lama, mereka akan mencari cara lain untuk mengekalkan gen mereka, dan akibatnya, cara untuk menarik minat wanita dikaji. Salah satu akibat daripada ini ialah kewujudan orang cacat: individu secara mementingkan diri mencari cara untuk mengekalkan gen mereka berdasarkan persekitaran mereka, dan mereka melakukan ini walaupun semasa menerima kecacatan.
Dawkins menafikan teori kecacatan, tetapi teori kecacatan adalah sebahagian daripada teori pemilihan seksual, yang pada asasnya sama dengan pemilihan semula jadi. Oleh itu, penafian Dawkins terhadap teori cacat tidak boleh diterima.
